Het einde van mijn geweldige avontuur..

Dit zal mijn laatste blog zijn, want ik ben alweer terug in Nederland. De tijd is zo snel gegaan, te snel voor mijn gevoel. Het liefst zou ik daar nog een paar weken willen zitten om nog even ultiem van het land en haar mensen te genieten.

De vorige weken hebben we in de medical de muurschildering afgemaakt, die hebben we gemaakt om de boel daar wat op te vrolijken. Ze waren erg blij met de schildering! Ook zijn we flink bezig geweest met de opdrachten van de minor, deze hebben we nu ook bijna allemaal afgerond. Zo merk je toch wel dat het einde van de reis er toch aan begint te komen.

Wij zijn ook nog naar Colombo geweest voor een tweede keer, hier hebben we voor de laatste keer afgesproken met Kanchana (voormalige fysio), tharushika (voormalige fysio), Yuganthi (speechtherapist) en Eline (een klasgenoot die in het zuiden stage loopt). We gingen sushi eten wat zij nog nooit gedaan hadden. Dit was voor hen een hele leuke ervaring, vooral het eten met de stokjes, normaal eten zij gewoon met hun handen. We kregen zelfs op het einde nog een kijkje in de keuken hoe sushi klaargemaakt wordt. Ik vond het wel moeilijk om afscheid van ze te nemen, je weet gewoon niet zeker of je ze ooit nog tegenkomt. Ik heb nooit van afscheid nemen gehouden, elke keer blijft het moeilijk, helemaal als het waarschijnlijk een definitief vaarwel is…

Na Colombo gingen we met Vijidaran (taxi van Home of Hope) door naar het vliegveld om José en de nieuwe studenten op te halen. Het was echt heel leuk om te zien hoe zij tijdens de rit zich over van alles verbaasden. Ik weet nog wel dat ik raar opkeek van elk klein dingetje, nu is het voor mij zo normaal geworden dat ik er niet meer naar omkijk. Bijzonder hoe snel je je kunt aanpassen aan een andere cultuur. Voor hen begint het avontuur net, terwijl het voor mij alweer bijna afgelopen is. Om jaloers op te zijn…
Het was wel erg fijn dat ze een week met ons samen konden meekijken, op die manier konden wij alles goed overbrengen. Dit scheelde voor hen weer een hoop gestress en konden wij het werk met een gerust hart achterlaten.

De laatste twee dagen hebben wij zelf een afscheidsmaaltijd verzorgd en we hadden nog een etentje bij Alfi en Sharmini. Dit was erg leuk en op het eind werden we hartelijk bedankt voor onze harde werk hier op Home of Hope. Ik heb het gelukkig met alle plezier gedaan!
Het etentje wat wij hebben verzorgd was voor 22 man, dus een flinke ploeg. We hebben Sri Lankaans eten gemaakt en het smaakte gelukkig allemaal erg goed! Wij wilden ook nog iedereen bedanken en als cadeau hadden we kaarspotten geverfd met leuke symbolen erop. Na het eten bleven de meeste nog even zitten en het feestje ging nog door tot in de vroege uurtjes. Gelijk daarna gingen we 5 uur ’s ochtends met de taxi door naar Trincomalee. De reis ging niet helemaal zoals gepland, we kregen een boete en bij de politie was hij zijn rijbewijs vergeten, dus we moesten na een tijd opeens terug om het op te halen. Daarna krijgen we nog een lekke band, wat gelukkig wel weer snel gemaakt kon worden. De nieuwe studenten werden een beetje gek van alle dingen die tegenzaten, wij maakten ons daarentegen niet zo’n zorgen, alles op zijn tijd, we komen er toch wel. We beginnen al lekker Sri Lankaans te denken haha!

Bij Trincomalee gingen we snorkelen, dit was ook echt heel gaaf! Veel verschillende koraal, vissen en haaien gezien. De haaien waren hier toch nog best wel groot, daar bleef ik toch liever wat uit de buurt bij. Na dat weekend namen we afscheid van de nieuwe studenten en ik weet zeker dat het goed met ze komt in de medical. Succes en vooral veel plezier dames!

Wij zijn daarna door gegaan naar Arugam bay, hier zijn we lekker vaak wezen surfen, uitgegaan en zonnen op het strand. Surfen is toch wel één van mijn leukste sporten geworden! In het kort een perfecte afsluitvakantie zo na mij stageperiode. We hebben er het beste uit gehaald en van elke dag genoten. Helaas ging deze week zo snel voorbij dat het opeens alweer tijd was om in te pakken en naar het vliegveld te gaan.. ;( Ik was er totaal nog niet klaar voor om te gaan, het liefst wilde ik hier nog een week of meer blijven. Natuurlijk vind het ik het superleuk om thuis weer iedereen te zien, maar ik had nog niet het gevoel dat ik het hier helemaal goed afgesloten had voor mijzelf. Ik wilde toch nog wat meer van dit land blijven genieten. Eenmaal op het vliegveld in Düsseldorf was ik toch wel weer erg blij om mijn familie te zien, het voelde ook gelijk heel vertrouwd om thuis te zijn. Het leek wel of er niets veranderd was, terwijl ik toch een heel avontuur heb meegemaakt in Sri Lanka. Heel bizar, hoe snel je je weer kunt verplaatsen in een andere situatie.

Ik heb echt genoten met Jennie, Helen en Marijke, ook met de twee vrijwilligers; Gert Jan en Marlies die soms ook meegingen in het weekend. We konden echt heel goed met elkaar opschieten en daardoor zijn alle dagen nog veel leuker geworden. Ik zal ze dan ook echt wel gaan missen en ik zal met een dikke glimlach terugdenken aan onze geweldige tijd daar.

Wat ik vooral ga missen van Sri Lanka zijn de tuc tucs, de uiterst behulpzame en vriendelijke mensen, de prachtige groene natuur, de lieve zwerfhonden op het strand, het prachtige geloof, de koeien en geiten die midden op de weg en tussen de markten lopen, de relaxedheid, de superschattige kinderen die altijd bye tegen je zeggen en natuurlijk het mega mooie weer. Wat ik helemaal niet ga missen zijn de krioelende beestjes hier, de slechte hygiëne, de vaak voorkomende stroomuitval en de overvolle bussen. Ondanks de minder leuke dingen was dit toch een gaaf avontuur die mij altijd zal bij blijven.

Bye Bye Sri Lanka en hopelijk tot ziens weer!

Ik wil iedereen bedanken die mijn blogs hebben gevolgd en met mijn verhalen hebben meegeleefd! Ik vond het in ieder geval heel leuk om mijn ervaringen met jullie te delen!