Mijn eerste week in Sri Lanka

Hallo allemaal!!

Dit is dan mijn eerste blog vanuit het mooie Sri Lanka! Het is hier echt een paradijs, de komende vier maanden wordt echt genieten! Sorry dat deze nu zo lang is xD de volgende worden waarschijnlijk wel korter.

Zaterdag 31 januari stonden we heel vroeg in de morgen op, om 7 uur in Düsseldorf te zijn, ik vond het echt super dat het hele gezinnetje met mij meeging om afscheid te nemen. Na het inchecken werd het toch echt tijd om afscheid te nemen. Dit viel mij toch nog wel zwaar, dit was ook echt het moment waar ik het meeste tegenop zag. Hierna viel er toch een last van mijn schouders, nu kon ik mij echt richten op Sri Lanka, alles was geregeld en ik kon niet meer terug. Het vliegen ging allemaal prima, lekker filmpjes gekeken en heel veel gegeten, ze blijven maar met eten komen whaha. In Abu Dhabi moesten we overstappen en daar 3 uur wachten. Uiteindelijk werd dit 5 uur wachten, omdat de Srilankan Airlines alles op zijn tijd doet, het houden aan de tijd bestaat daar niet. Iets wat ik deze week ook al veel ben tegengekomen…

Eenmaal in Sri Lanka geland kregen we een lift naar Home of Hope van Vijidaran. We konden hem echter niet vinden en door hem te bellen werden we ook niet echt wijzer van. Na ruim een halfuur wist hij ons toch te vinden. Op google maps hadden we opgezocht dat het 2 uur rijden was van Colombo naar Digana (Home of Hope), dus wij dachten al: chilll, dat valt echt wel mee. Maar helaas is daar maar 1 soort weg in Sri Lanka, die hebben we in NL ook waar je dan 80 moet rijden. En op die weg is het een en al chaos. Iedereen rijdt daar ook maar 50 of zelfs minder. Dus die rit van 2 uur werd 3,5/4 uur. Ik dacht dat ik gelijk in slaap zou vallen tijdens die rit, want ik was toch best wel moe van het vliegen, maar ik keek echt mijn ogen uit!! Zoveel moois om te zien. Het eerste wat mij opviel was dat alles gewoon zo groen was! En dat het verkeer links rijdt, omdat het natuurlijk een Engelse kolonie is geweest. Hier toeteren ze om in te halen en rijden ze vaak met zijn drieën of zelfs vieren op de weg. Aan de zijkanten lopen veel mensen en zwerfhonden. Het was in ieder geval geen saai ritje, met als hoogtepunt een olifant in een open vrachtwagen die ergens heen vervoerd werd.

Toen we Home of Hope bereikten kon ik het niet geloven hoe mooi het er hier uit zag. De kinderen hebben het hier zo goed! Ze hebben het hier beter dan veel kinderen in arme gezinnen. Het is echt geweldig om te zien wat er met het sponsorgeld wordt gedaan, ze hebben hier echt al veel bereikt. We verblijven in een super mooi huisje, wel heel simpel maar wel goed! Wel hebben we ’s nachts en overdag bezoek van allerlei soorten beestjes, zoals: apen, zwerfhonden, ratten, gekko’s, mega slakken, mini kikkers, heeele grote torren, koeien, eekhoorntjes, muggen , soort fretten, hele grote vleermuizen enz. Het is heel raar, maar gek genoeg vond ik het na een paar dagen al niet meer zo erg, ook al ben ik echt een anti insecten/kleine beestjes mens.

Maandag liet José ons de medical centre zien, waar ik en Jennie 4 maanden PMT gaan geven aan de kinderen. De eerste dag hebben we niet zoveel gedaan, beetje opgeruimd en dossiers doorgenomen. De tweede dag kregen we onze eerste cliënten al, het was de hele dag een chaos. Niemand wist echt wie er kwam en wanneer, het was dan ook een feestdag: poja, ze hebben hier echt mega veel feestdagen. Het was geen fijn dagje voor mij aangezien ik echt voor één al structuur ben. Maar dit kon ik na een paar dagen gelukkig ook een beetje loslaten. De eerste week gelijk al heel veel therapie gegeven aan weeskinderen van HoH, van buitenaf en van verschillende scholen. Wij zijn de enige PMT’ers en daardoor hebben we heel veel kinderen die therapie krijgen. De kinderen die kwamen waren echt super lief, ze vinden het ook helemaal geweldig om een lang, blond en blank persoon voor zich te zien. Je werd daar echt aanbeden als je een blank bent. Woensdag gaven jennie en ik al gelijk een presentatie over Brain Blocks aan de ouderen van de kinderen met autisme. Brain blocks is een instrument dat gebruikt wordt om duidelijk te maken hoe het brein werkt van iemand met en zonder autisme. Ik vond het al best wel spannend, omdat we gelijk al een presentatie moesten geven van iets waar we maar 3 uur een workshop van hebben gehad twee weken geleden in NL. Maar uiteindelijk heb ik bijna de hele presentatie gegeven in het engels en die werd vertaald in het Singalees. Het was echt heel tof en de ouders vonden het heel interessant en ze herkenden het ook wel.

Het is wel echt even wennen met het eten, het is echt ’s ochtends rijst, ’s middags rijst en ’s avonds rijst. Gelukkig is er wit brood, dus die eten we lekker in de ochtend op. In de supermarkt is ook veel verkrijgbaar zoals pasta, dus dat is een lekkere afwisseling. Singalezen eten niet met bestek maar met hun handen, maar alleen met hun rechterhand. Ze vegen namelijk hun kont af met hun linkerhand. Zij doen daar namelijk niet aan toiletpapier… naast de wc zit een sproeier die ze gebruiken om alles schoonmaken en dan hun linkerhand. Niet zo heel fris..  Gelukkig hebben wij lekker toiletpapier en bestek haha!

Vrijdag t/m zondag zijn we altijd vrij en we gingen de eerst naar Kandy, lekker even verkennen en de leukste dingen bezoeken. Eerst gingen we wat markten af, heel veel verschillende winkeltjes maar ohh wat zijn die mensen irritant. Ze denken het goede service om bij je te gaan staan en duizenden artikelen aan te bieden. Je wordt er echt stapelgek van, er zit gewoon zo’n druk achter dat je niet even relaxed kan kijken wat ze hebben. We hebben daarna onze guesthouse opgezocht maar daar werden we niet echt vrolijk van, het was de laatste kamer voor vier personen. Het was een schuur met niet echt schone bedden en gaten in het dak. Waarom we dit gekozen hebben, geen idee xD we wilden nog naar de botanical garden en kozen dan maar in haast voor deze kamer, want anders moesten we weer naar een andere guesthouse en dan maar afwachten wat je daar aantref. De Botanical garden was een soort keukenhof. Veel verschillende bomen en planten, het was mooi om te zien! Er waren daar ook bomen met miljoenen vleermuizen, echt niet normaal en het waren ook echt grote! Toen gingen we lekker uiteten en weer terug naar de guesthouse waar we nu toch wel erg tegenop zagen om te gaan slapen. Het viel uiteindelijk heel erg mee, geen enkel beest gehoord of gevoeld maar evengoed niet echt goed kunnen slapen. Volgende keer reserveren we nu op tijd voor een mooie kamer whaha. Jennie, Helen en Marijke kwamen er nu ook achter dat ik veel in mijn slaap praat, zij snapten er helemaal niks van wat ik soms zei haha xD
In de ochtend gingen we naar de tempel waar de tand van de boeddha is. Het was bijzonder maar heel erg druk, veel toeristen en boeddhisten die kwamen bidden. Hierna weer richting Home of Hope gegaan en nog even gezwommen in het heerlijke zonnetje. Het is hier vaak rond de 35 graden, soms wat bewolkt en soms wat regen. Maar dit is toch een stuk fijner dan het koude Nederland!

Bedankt voor het lezen en ik houd jullie op de hoogte!! 

Liefs Merel